فکر کنم بعد از حدود چهار ماه از شروع یک وبلاگ دیگه‌م (و خیلی قبل‌ترش هم نوشتن مهدی یجای دیگه) و همین‌طور دو هفته داون بودن پیاپی دو برنامه‌نویس، بهتره این‌جا هم در مورد وضعیت دو برنامه‌نویس حرف‌هام رو تکرار کنم:

بالاخره تصمیم گرفتم دو برنامه‌نویس رو همون‌جوری که بود، بذارم باشه و اینجا از اول شروع کنم. چون می‌دونم آدمی که وارد دو برنامه‌نویس می‌شه، با توجه به نوشته‌های پرطرفدارش مثل یه آموزش در مورد IDM، دنبال چی می‌گرده و عوض کردن ذهنیت آدم‌ها کار آسونی نیست. برای همین دو برنامه‌نویس رو به عنوان یه خاطره‌ی خوب از زمانی که بچه‌تر بودیم نگه می‌داریم ولی به نظر می‌رسه ادامه دادنش، ادامه دادن تناقض‌هایی باشه که اون موقع داشتیم.

چیزی که یادمه اینه که یک پزشک بزرگ‌ترین محرک شروع دو برنامه‌نویس بود (اسمش هم نشانه‌ای از اینو داره) و من و مهدی دوست داشتیم وبلاگی به خوبی وبلاگ علیرضا مجیدی در اون زمان داشته باشیم. می‌گم اون زمان چون الان یک پزشک برام به اندازه‌ی قبل جذاب نیست. نمی‌تونم بسنجم که این مساله به خاطر تغییرات درونی منه یا تغییرات درونی یک پزشک.

در ادامه تناقضات دو برنامه‌نویس شروع شد. نه به خاطر این‌که وبلاگ شخصی نمی‌تونه اشتراکی باشه بلکه به خاطر این‌که خودمون هم تکلیف‌مون با خودمون مشخص نبود. نمی‌دونستیم می‌خوایم زومیت و نارنجی باشیم یا جادی یا یک ادمین یا وبلاگ شخصی مسعود فاطمی. تمایل جذب مخاطب و خواننده (که هنوز هم خیلی ضعیف‌تر از اون موقع به نظر نمی‌رسه، ولی انگار از اون موقع بالغ‌تر شدم و کنترل بیشتری روش دارم) محرک اصلی نوشتن‌مون بود و این به نظرم باعث شد خودمون هم هنوز که هنوزه ندونیم دو برنامه‌نویس واقعن چیه. ولی بالاخره تصمیم گرفتم بذارم دو برنامه‌نویس همون چیزی که هست بمونه و رهاش کنم و وبلاگ‌نویسیم رو از یه جای دیگه شروع کنم.

فکر کنم حرف دیگه‌ای باقی نمونده باشه. شاید (اگر پیشرفت دیگه‌ای نداشت وبسایت‌مون) استاتیک‌ش کنیم که دردسرهای کم‌تری داشته باشه.

خداحافظ دو برنامه‌نویس و خاطرات خوب و بدت ???????

قبلنا صفحه‌ی اصلی دو برنامه‌نویس از دو بخش «آخرین نوشته‌ها» (که حالا عنوان را از آن حذف کرده‌ایم) و «دل‌نوشته» تشکیل می‌شد. اما حالا تصمیم بر آن شده تا دل‌نوشته‌ها هم به نوشته‌های اصلی بپیوندند و جای دل‌نوشته‌ها که آن‌ها را از مطالب اصلی‌مان جداسازی می‌کردیم «روزنوشت»ها را قرار دهیم.

این نوشته‌ها از نوشته‌های اصلی و همین‌طور فید اصلی دو برنامه‌نویس جدا می‌شوند و در قالب فید جداگانه‌ای ارائه می‌شوند که فید آن را تا چند روز آینده درست می‌کنیم و در سایت قرار می‌دهیم.

روزنوشت‌ها نوشته‌هایی هستند که به نسبت دل‌نوشته‌ها زمان کم‌تری می‌برند و (حداقل برای خود من) نوشته‌هایی هستند که نیاز به پیش چینش ندارند. یعنی نیازی نیست که از قبل در مورد آن‌ها فکر کنیم و آن‌ها را پردازش کنیم.

پی‌نوشت: داریم روی قالب سایت کار می‌کنیم. چیزی که در ذهن‌مان است قالب جالبی است ولی امیداوریم نتیجه‌ی نهایی نیز به همان اندازه خوب باشد.

پی‌نوشت دوم: آموزش‌های برنامه‌نویسی احتمالا به‌صورت پادکست ارائه خواهند شد. هنوز کاملا مشخص نیست.

پی‌نوشت سوم: جمله‌ی آخری غلط بود. مشخص است ولی در نوشته‌ای جداگانه به آن می‌پردازیم.

پی‌نوشت چهارم: پیج‌رنک دو برنامه‌نویس به ۲ رسید. هورا!

پی‌نوشت پنجم: چرا احساس می‌کنم ۲۰۰ کلمه برای یک همچین نوشته‌ای کم است؟!؟

پی‌نوشت ششم: یکی نیست بگوید شما تاحالا سه تا پست دادید که بگویید دو برنامه‌نویس تغییر می‌کند ولی این همه حرف می‌زنید کو نتیجه‌ش!

چون یکی از دوستان در شماره‌ی اول آموزش برنامه‌نویسی دیدگاهی گذاشته بودند و درخواست کرده بودند که این بخش را حذف نکنیم؛ تصمیم گرفتم که در این زمینه کمی شفاف‌سازی کنم!

بهتر دونستم که اول از همه دلیل این قضیه رو بگم. تقریبا دو هفته پیش داشتم روی بخش سوم آموزش کار می‌کرد که توی اون در مورد آرایه‌ها و توابع و چندتا چیز دیگه توضیح بدم و طبق معمول توی تلفن‌هام با مهدی هم این موضوع بیان شد و خوب مهدی گفتش که «به نظر من این آموزش‌ها نباید این‌جا باشه» و یادآوری کرد دوران شیرین راهنمایی رو که آموزش برنامه‌نویسی ما رو هم با الگوریتم شروع کردند و نه با برنامه‌نویسی یا در واقع «کد نویسی»!

و خوب فقط کمی تفکر لازم بود که آدم متوجه بشه که راه رو اشتباه اومده و بهتره تا قضیه رو خراب‌ترش نکرده راه‌ش رو کج کنه تا به راه راست هدایت شه. توی نوشته‌ی قبلی هم منظورم این بود که از حرف‌های مهدی این‌طور به نظر می‌رسید که تقریبا از اول ماجرا می‌دونسته که راه ما غلطه ولی به من چیزی نگفته!

در هرصورت برنامه‌ی آینده‌ی من برای ادامه‌ی آموزش برنامه‌نویسی «یک شروع نو» هستش که اول با الگوریتم شروع کنم تا برنامه‌نویسی رو مفهمومی یاد بگیریم.

و تا اون‌جایی که می‌دونم مهدی منتظر بوده تا من آموزش‌های اولیه رو تموم کنم تا اون دوره‌ی آموزشی برنامه‌نویسی برای ویندوز ۸ رو شروع کنه (پیش خودمون باشه فکر کنم فعلا حوصله نداره شروع کنه و ترجیح می‌ده این‌جوری کارش رو توجیه کنه چون ما خیلی راه در پیش داریم تا به سی‌شارپ برسیم که پیش‌نیاز آموزش‌های مهدیه درصورتی که می‌تونه برای اون‌هایی که سی‌شارپ تا حد خوبی بلندند این آموزش رو شروع کنه و در کل ما که از آموزش پاسکال تا این‌جاش خیری ندیدیم!)

فکر کنم خیلی حرف زدم بهتر باشه یه مقدار بهشون عمل کنم!

تا نوشته‌ی بعد خدانگهدار

پی‌نوشت: دلم می‌سوزه که سال دیگه کنکور داریم و یک سال باید بیخیال سایت شم!

دو برنامه‌نویس در روزهای گذشته با مشکلاتی بنیادی مواجه بوده. مشکلاتی خارجی (مانند امتحانات ترم!) و داخلی (در این دل‌نوشته کمی به آن اشاره کردم) که دمار از روزگار ما در آوردند! در این چند روز به گذشته‌ی خود نگاهی انداختیم. از اول تا کنون تلاش کرده بودیم که خانه‌ی خود (دو برنامه‌نویس!) را از چیزهایی پر کنیم که از خودمان نبود یا به عبارت دیگر خودمان نبودیم و شاکی بودیم که چرا موفق نیستیم (البته از نظر من وب‌نویسی شخصی کلا سود است چون شخصی یعنی برای خودمان و وقتی حتی یک کاربر داشته باشیم پس سود کرده‌ایم!) در هر صورت به این نتیچه رسیدیم که با توجه به مشکلات بنیادی، تغییرات‌مان نیز باید بنیادی باشد (در این حد بنیادی که کار به نامه‌ی خداحافظی هم کشیده بود ولی خوشبختانه به خیر گذشت!) ولی باید بنیاد دو برنامه‌نویس را زیر و رو کنیم و نه این‌که صورت مسأله را پاک کنیم (ری‌برندیگ) و تغییرات بنیادی خود را تا آن‌جایی که به خاطرمان باشد بیان می‌کنیم:

اول از همه (و شاید مهم‌ترین آن‌ها) لحن نوشتاری: همان طور که گفتیم دو برنامه‌نویس قرار بود خانه‌ی باشد (و هست) و مطمئنا کسی توی خانه‌ی خوش مثل عصا قورت داده‌ها حرف نمی‌زند. پس لحن نوشته‌ها را خودمانی‌تر می‌کنیم. و از همین‌جا هم شروع می‌کنیم!

اهم اهم

نوع محتوا

دو برنامه‌نویسی ترکیبی از وبگاه‌هایی مثل یک پزشک و نارنجی و زومیت بعلاوه‌ی برداشت شخصی خودمون از وب‌نوشت‌های شخصی بود (کلماتی مثل وب‌نوشت جزو تغییر لحن حساب نمی‌شن!) که ترکیبی مثل شترگاوپلنگ از آب درآمد و کارایی خوبی نداشت. حالا سعی می‌کنیم بیش‌تر نوشته‌هایی خودمان نوشته باشیم منتشر کنیم و نه نوشته‌هایی که حاصل جوگیری باشد (این پیش‌نوشت دوم این پاراگراف است و حوصله ندارم دوباره پاک‌ش کنم و دوباره بنویسم. خودتون متوحه شید. قراره خودمون باشیم و نه دیگران و نه حتی یک وبگاه تازه‌کار!)

مثلا خودمون هم سر در نیاوردیم که چرا ولی با توجه به آمار گوگل آنالینیکس ترفند انتقال دانلود‌های آی‌دی‌ام پس از صفحه‌ی اصلی سایت با حدود ۲۰۰ بازدید در ماه گذشته پربازدیدترین نوشته‌ی ما بوده که به نظر من خبر از وخامت اوضاع می‌ده (البته من با این قضیه مشکلی ندارم چون توی وب فارسی نبود همچین ترفندی و توی وب انگلیسی هم فقط سایت آی‌دی‌ام یه توضیح کوچیک داده بود و خارجی‌ها هم مثل ما محدودیت زمانی نداره اینترنت‌شون!) ولی مطمئنا ترجیح می‌دم که نوشته‌های دیگه‌ای از دو برنامه‌نویس نقش نوشته‌ی برتر رو بازی می‌کرد (این‌جاست که عاقل می‌گه آخه شما مگه نوشته‌ی دیگه‌ای هم داشتید که به درد بخور باشه! واللا به خدا!)

آموزش‌های برنامه‌نویسی کلا تغییر می‌کنند چون مهدی جان که از اول می‌دونستند راه درستی رو نمی‌ریم تذکر نداند و پس از چهار نوشته از زیر زبون‌شون کشیدم بیرون که چرا نوشته‌ها مشکل دارند. در هر صورت از ابتدا باید از الگوریتم شروع می‌کردیم که در اولین فرصت آموزش‌ها را دوباره شروع خواهیم کرد (Reloaded!)

نوشته‌های خودمانی بیش‌تری نیز در سایت خواهیم داشت.

در کل ترجیح می‌دهیم به جای نوشته‌هایی مثل نارنجی و زومیت، نوشته‌هایی به سبک جادی داشته باشیم (یعنی خودمانی‌تر و همین‌طور از نظر موضوع)

ظاهر سایت

چندوقتی که نبودیم واقعا غایب هم نبودیم. یعنی اگر کمی دقت می‌کردید تغییراتی در قالب سایت داشته‌ایم. مثلا پس‌زمینه‌ی خاکستری از نظر من دلگیر را حذف کرده و رنگ سفید را جایگزین آن کرده ایم و همین‌طور رنگ قرمز لینک‌ها به آبی تغییر کرده است. (البته مهدی از این رنگ خوشش نمی‌آید. اگر دوستان رنگ آبی زیبا‌تری سراغ دارید لطفا معرفی کنید.) منو‌ی اصلی سایت تغییر کرده و دارم تلاش می‌کنم یه جایگزین برای منوی بالایی پیدا کنم ( «خانه» که توی منوی اصلی وجود داره. «پیوند» بخش به درد نخوریه و «آرشیو» رو هم به منوی اصلی منتقل می‌کنیم.) و مطمئنا از نظرهاتون استقبال می‌شه.

یک‌سری تغییرات کوچیک‌تر هم بوده که امیدوارم خودتون متوجه شده باشید.

سرور دو برنامه‌نویس

چندهفته‌ی پیش که دو برنامه‌نویس خاموش بود، مشکل ما از سرورمان بود. قضیه اینه که دو برنامه‌نویس اول روی سرویس میزبانی اشتراکی یکی از شرکت‌های بلاد کفر بوده ولی چون آزینیوم بار زیادی روی سرور اشتراکی می‌زاشت به ما اخطاریه دادند که یا پروژه‌تون (پروژه‌ی مهدی در اصل) رو جمع کنید یا با پروژه‌تون جمع‌تون می‌کنیم و یا برید یه سرور مجازی اختصاصی بخرید و ما هم از روی اجبار برای پروژه‌ی آزینیوم (و پروژه‌های احتمالی دیگر در آینده) به یک سرور مجازی ویندوزی (ویندوز سرور ۲۰۰۸) با ۲ گیگابایت رم و ۵۰ گیگابایت هارددیسک اشتراکی و همین‌طور ۲.۴ گیگاهرتز سی‌پی‌یو مهاجرت کردیم. و جالب است بدانید بیش‌تر از این که وقت‌مان را روی نوشته‌های دو برنامه‌نویس بگذاریم؛ روی سرور و سرعت بخشیدن به آن گزاشتیم و البته تا حدودی هم موفق شدیم!

در کل دو برنامه‌نویس قراره تغییرات‌ش بنیادی باشه البته از یک نطر قبلا بنیادی نداشته ولی الان داره و سعی می‌کنیم این بنیاد حسابی قوی باشه.

مظمئن نیستم که مهدی هم می‌خواد نوشته‌ای در این مورد بنویسه یا نه ولی در کل از دیدگاه‌هاتون بسیار شادمان خواهم شد. مخصوصا این که دل دوتا نوجوون رو شاد کردید!