سلام

نمیدونم که چرا شروع کردم به نوشتن یه همچین نوشته ای.شاید برای اینکه جبران کنم این چند وقتی رو که مطلب ننوشتم.شاید برای خالی شدن دل خودم و شاید هم عواملی خارجی! باعث شدن که من الان بیام اینجا و نامه بنویسم. شایدم دوست دارم درد دل کنم با یکی و کسی رو بهتر از شما پیدا نمیکنم. یه جایی خوندم که از دوستانی که توی ماه آذر به دنیا اومدن جدا نشید چون به درد دل شما خوب گوش میدن ولی ننوشته بود که دوستان آذری باید با کی درد دل کنن. منم اومدم اینجا تا یه ذره درد دل کنم.(در آخر توضیح میدم که چرا اسم این مطلب رو گزاشتم دات نت 3.5 یا نسخه های بالاتر!!!)

 اول اینکه این چندوقتی که اینجا نبودم در گیر چند تا کار بودم؛ اول از همه امتحانا بعدش خامه عسل! و بعد از اون هم بی حوصلگی در حدی که یک پیشنویس رو چندین بار ویرایش کنم ولی به نتیجه ای نرسم و آخرش هم بیخیال مطلب گزاشتن بشم. اما آخر از همه دیدن فیلم کوتاه Assassin’s Creed Embers بود.تیکه هایی از حرف های ازیو(Edzio) و اینکه این فیلم در اصل آخر های عمرشو نشون میده تحت تاثیر قرار داد منو.اول اینکه اون تیکه هایی که منو تحت تاثیر قرار داد در اصل بخشی از نامه ای بود که ازیو داشت به عنوان نامه پایانی زندگیش مینوشت و اون ور اینجا میزارم:

.. وقتي جوون بودم

من “آزادي” داشتم که نميتونستم ببينمش

زمان” رو هم داشتم اما متوجهش نبودم”

و “عشق” داشتم

که نتونستم احساسش کنم

دهه ها گذشته

و تازه حالا معني اون سه لغت رو فهميدم

.. و حالا

.. در آخر زندگي ام

اين مفهوم در قفسي زنداني شده

عشق، آزادي،زمان

این فیلم به دودلیل منو تحت تاثیر قرار داد:

1. اینکه من همیشه یه احساس توی دلم وجود داره که بعد از دیدن اون فیلم دوست دارم مثل شخصیت های اون فیلم باشم،برای هم فیلم هم این احساس نسبتی داره. ولی چون من Assassin’s Creed زیاد بازی کردم، خوب این احساس توی ان فیلم یه ذره شدید بود!

2. اینکه من شروع به فکر کردم که چرا ما باید اینهمه زندگی کنیم و دلیل و هدف زندگی ما چیه. و این خیلی فکر منو مشغول کرد در حدی که تا مدتی احساس جالبی از زندگی کردن نداشتم تا زمانی که هدف رو پیدا کردم؛

خوشبختانه دیشب از شر این احساسات (1) خلاص شدم چون معمولا این احساسات به ندرت کم میشن و جواب سوال (2) رو هم پیدا کردم. یعنی یه هدف خوب برای زندگی کردن پیدا کردم که شاید در مطلب های بعدیم اون رو اینجا بنویسم. باور کنید که بدون هدف بودن زیاد جالب نیست مثل یه اشاره گر توی stack هستش که به هیچ مقداری توی heap اشاره نکنه(ما توی C# به اون یک متغیر null reference یا new نشده میگیم ! )ولی وقتی که به اصطلاح new می خواید بشید توی سازنده کلاسی که به اسم شما هستش یک ورودی به اسم هدف میگیره که من هدف رو نمیدونستم و کلاس رو با هدف های مختلفی تست کردم ولی نتیجه ای نداشت تا اینکه به یک هدف رسیدم.

اما اینکه چرا اسم این مطلب رو گزاشتم دات نت 3.5 یا نسخه های بالاتر:

اول اینکه این از نظر خیلی ها ممکنه یک مطلب جداگانه باشه و شاید بعدا به عنوان یک مطلب جداگانه توی سایت قرار بگیره ولی فعلا تنها دلیلی که کمک کرد تا من یک بار دیگر مطلب بنویسم همین موضوع بود،لطفا ناراحت نشوید.

امروز داشتم توی یه سایتی میچرخیدم که توی برنامه هایی که برای اجرا شدن یه برنامه خاص نیاز داشت (من فرق بین application  و runtime application رو میدونم ولی فکر کنم خیلی ها نمیدونن) نوشته بود دات نت 3.5 یا بالاتر باید روی سیستم شما نصب باشد. و این منو به یاد چند وقت پیش انداخت که من و مهدی داشتیم با windows developer preview کار میکردیم و بشدت نیازمند دات نت 3.5 داشتیم در صورتی که روی سیستم دات نت 4.5 نصب بود. و میخواستم بگویم که ای مردم بدانید آنچه را که ما برنامه نویس ها هم میدانیم: نسخه های بالاتر در اکثر برنامه ها(runtime application ها) نسخه های قبلی را نیز پشتیبانی میکند و این اتفاق در دات نت 3.5 (منظورم اون چیزیست که نصب میکنید نه پلت فرم دات نت) نیز می افتد چون با حجم حدودا 350 مگابایت تمامی ورژن های قبلی خود را نیز نصب میکند ولی دات نت 4 (منظورم اون چیزیست که نصب میکنید نه پلت فرم دات نت) با حجم حدودا 40 مگابایت صرفا برنامه هایی را که تحت دات نت 4 نوشته شده باشند رو اجرا میکنه و بدانید . دیگر توی سایتتان ننویسید دات نت 3.5 یا نسخه های بالاتر و این داستان برای من بهانه ای شد تا بنویسم و امیدوارم شروع باشد تا بهتر بنویسم

از همه ی دوستانی که باعث شدند من از حالت null reference بودن خارج بشم از جمله مهدی غیاثی و علی ابیانه تشکر میکنم

تا مطلب بعدی خداحافظ