تا چند زمین نهاد بودن    سیلی‌خور خاک و باد بودن

چون باد دویدن از پی خاک    مشغول‌شدن به خار و خاشاک

تا چند چو یخ فسرده بودن    در آب چو موش مرده بودن

گردن چو نهی به هر قفایی    راضی چه شوی به هر جفایی

جون شیر به خود سپه‌شکن باش    فرزند خصال خویشتن باش