بنابر گزارشی که به تازگی منتشر شده است، ۶۸ درصد از دارندگان گوشی‌های هوشمند اظهار داشته‌اند که نمی‌توانند بدون گوشی هوشمندشان زندگی کنند…

اما، شما می‌توانید بدون گوشی هوشمندتان هم زندگی کنید. هر کسی می‌تواند!

گوشی‌های هوشمند برای شما غذا فراهم نمی‌کنند، در تأمین آب به شما کمکی نمی‌کنند، هوا یا لباس شما را هم فراهم نمی‌کنند.

اگر شما گوشی هوشمندتان را دوست دارید، به این دلیل است که آن یک ابزار به درد بخور است. این ابزار می‌تواند به بهتر و ساده‌تر شدن زندگی شما کمک کند. همانطور که یک چکش می‌تواند به بهبود زندگی کمک کند. اما دلیل نمی‌شود که ۷۰ درصد از دارندگان چکش بگویند که نمی‌توانند بدون آن زندگی کنند.

البته شاید مقایسه‌ای که کردم، کمی اغراق آمیز باشد؛ چرا که گوشی هوشمند شاید بتواند کار‌های به مراتب بیشتری را انجام دهد. (حتا شاید بتواند کار چکش را هم انجام دهد ;) ) ولی به هر حال، قضیه‌ی گوشی هوشمند هم از جنس همین چکش است!

ببینید، من خیلی خوشحالم که حتا گوشی نه چندان هوشمند من می‌تواند به طور خودکار ایمیل‌های من را چک کند. فید ریدری که روی گوشی‌ام نصب کرده‌ام، به من در مرور اخبار کمک به سزایی می‌کند. وقتی حال و روز خوشی ندارم، گوش دادن به موسیقی آرام از گوشی، در حالی که روی تختم دراز کشیده‌ام، خیلی به من کمک می‌کند.

ولی مشکل اینجاست که گوشی‌های هوشمند، پایشان را از گلیم خود درازتر کرده‌اند. امروزه، بسیاری از ما به غذایی که می‌خوریم توجه کافی نمی‌کنیم. ما به ورزش و سلامتی خود، آن اندازه که باید، اهمیت نمی‌دهیم. از سوی دیگر، به تلویزیون نیاز داریم، در انتخاب مارک هدفون خیلی دقیق هستیم. نمی‌توانیم بدون گوشی‌های هوشمند خود زندگی کنیم، حتا گاهی اقرار می‌کنیم که اینترنت دیوانه‌مان می‌کند… (به شخصه اقرار می‌کنم که به دنیای دیجیتال، تا حد نسبتاً زیادی معتاد هستم… :( )

عدم تمرکز کافی را هم به این‌ها بیفزایید! می‌گویند غذا را باید آرام خورد و به آن متمرکز بود تا هضم غذا به خوبی صورت گیرد. چندی پیش یک اینفوگرافیک دیدم که می‌گفت عدم تمرکز، ضریب هوشی را کاهش می‌دهد. علاوه بر همه‌ی این‌ها، با این شیوه نمی‌توان لذت کافی را از چیز‌های مختلف برد… اگر هنگام گوش دادن به موسیقی، در حال ارسال و دریافت پیامک باشم، بی شک نمی‌توانم با موسیقی به خوبی ارتباط برقرار کنم. یا اگر در هنگام خوردن غذا، تلویزیون نگاه کنم، نمی‌توانم مزه‌ی غذا ها را به خوبی درک کنم…

در نهایت، تنها این‌که سعی کنید یک سایبورگِ کامل نباشید! این ابزارها برای بهبود زندگی به وجود آمده‌اند…

پی‌نوشت: من از همه‌ی خوانندگان وبلاگ عذر خواهی می‌کنم، برای این که من این چند روز در وبلاگ فعالیتی نداشته‌ام… متأسفانه یا خوشبختانه این روز ها به شدّت (به معنای واقعی کلمه) روی پروژه‌ی آزینیوم کار می‌کنم و وقت چندانی برای رسیدگی به وبلاگ ندارم…

منبع: گیزمودو +‌ خودم